ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی

میراث تتلودر وقتی که برای لختی جهت گشایش کرختی پایم از روی صندلی دفتر روزنامه به بالکن مشرف به آسمان ابری و سربین رشت می روم اما پرواز فوج فوج کاکایی های سپید گون با آرامشی فرح بخش وجذاب و فارغ از این همه تناقض و عجایبی که مدام برسرمان می ریزد غبطه می خورم. فردی ایرانی ازتمدن موجه غرب اما با وسایلی ازایشان با نام تتو صورت و بدن را با نقاشی های عجق وجق، با دهان و مغزی مملو از فحاشی و مستهجن مستراح های عالم بر سر تماشچیان بخصوص جوان خود فریاد کردن ، زندگی خصوصی پر از تاریک خانه های ظلم و جور جنسی ومواد و روان گردانی و اخلاقی بخصوص با محدوده نوباوگان معصوم که حتا برای پلیس صبور و توجیه شده غرب قابل تحمل نیست ، با تناقضات سرشار در هدف و برنامه های مورد ادعا های گندهِ بخار معده ای اش، عکسهای یادگاری با مسئولان بالای اجرایی در داخل و توهین های لایق خودش را نثار ایشان نمودن به وقت جو گیر شدن از تشویق های سراب گونه در خارج، وقعی برای قوانین جاریه نبودن ، عرصه سرکار گذاشتن همه عناصر جدی قضا و امنیت و حتا خانواده های محترم و بسی دلایل و براهین که متن را مطول می نماید و همگان می دانید و می دانیم. از این سو گاه چند تنی از بازار موج ها و دکه و مغازه داران جهت فرار ازساعات طولانی کار یا حتا از دیدار مشتریان هموطن مهمان بشاش یا اصلن ذوق درونی؛ لختی دور از دشواری معاش و پیجش های رایج موجود درزندگی اما شاید حتا بی دلیل در گوشه ای از این رشت خدا به رقصی موجه برای شادی حلال در کنار خانواده به کوتاهی پرداخته اند . که بیا ببین !!سخن کوتاه که این ذو گزاره خود مبین تمام منظور نظر نویسنده است و خواننده فهیم ما احتیاج به توجیه ندارد ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

همه بازنشسته خواهیم شدانسان تنها موجودی است که می‌داند از پس دهه‌ها کار و خرج جوانی خود؛ پیرشده به کهتری می‌رسد . آنگاه از لحاظ جسمی تمام می‌شود. بی‌هیچ استثنایی که برای کالبد هر موجود زنده اتفاق می افتد. کارمند و کارگرو شاه و وزیرندارد.انسان هر روز را که می‌گذراند اینجا هم در یک پارادوکس عجیب اما منطقی؛ یک روزازعمراو کم و یک روز به سن او اضافه می‌شود!. در هر عرصه اجتماعی که باشد و با هر توان و قدرت که باشد. با هر حرص و آز ویا بخشش و گذشت . هر پندار خیر و شر، خود خواهی، عصبیت، و یا مهربان و نیک خو، بتدریج و یا با سرعت به سمت کهن سالی و آغاز دورانی که بازنشستگی‌اش گویند؛ گام بر می‌دارد. این را می‌داند چون در پیرامون خود بسیار از سپید مویان، عصا بدستان، و از پا افتادگان نقدجوانی به خدمات گذرانده‌ را می‌بیند. این را می‌داند زیرا که از جوانی و، پهلوانی غرور و بزرگی گذشتهِ پیران از پا افتاده فعلی بی‌خبر نیست. اما تعجب اینجاست که چگونه با جادوی نسیان و یا بی‌خیالی به این پایان دهشتناک و یا برعکس زیبا را برای خود اما نمی‌بیند. برخی در این دوره کوتاهِ چند دهه زنده مانی بر زمین؛ چون برق و باد گذرنده برای انباشت اشیا یعنی پول و حساب‌های بانکی و همه ملزومات ظاهری اشیا به هر وسیله دست می‌یازن د. با قدرت پنهانی که در وسیله معامله‌ای بنام پول وجود دارد چگونه برای ظاهر پوشالی خود اگر جو قدرتی کوتاه مدت او را گرفته باشد؛ این قدرت وحشتناک اجتماعی را به نفع خود و گروه وابسته چه اقوام و چه همراهان خویش به شیطنتی خواهان می‌شود. این عده معدود زیبایی طربناک بهار و گرمای دلچسب تابستان و گام بر برگهای زرد پاییز و رقص برف در زمستان و دوستی با همه عزیزان خانواده و جامعه ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

استاد سید جعفرمهردادشاد روان استاد سید جعفرمهرداد، والا فرهیخته ای معلم ، تاریخ نویس، مترجم ،پژوهشگر، ، شاعر، محتوا نویس مقالات ، انسان دوست، آنچه که باید یک فرهیخته اصیل ایرانی باید باشد .به راستی هم بی اغراق زندگی و زندگانی سرشار از تعلیم وتالیفات و کتاب و ترجمه و شعرو اعمالش این قلم را وا می دارد تا با تلاشهای وافرشان در طول عمر پر هوده با همه تواضع خاص اندیشمندانه دور از هیاهوی خود این قلم چنین با آرامش خیال و گشاده دستانه از این هم ولایتی فرهیخنه مان بینگارد. خیل آثار و اعمال علمی و کاربردی برای جامعه گیلان و ایران مدعای این ادعا است.شاید طول عمر سرشار از تعلیم و جویشگری ویادگارهای نگارش های مکتوب را به اختصاربتوان در یک کدکس فشرده مطبوعاتی چنین ذکر نمود : سید جعفر مهرداد ( زادهٔ ۱۳۱۰ ) در گیلان، دبیر فیزیک، پژوهشگر تاریخ و شاعر اهل ایران است.وی که اصالتن صومعه سرایی ، تحصیلات ابتدایی و متوسطه و مقدمات علوم قدیم را اما در رشت گذراند. از 18سالگی با انتشار مقالات دربارهٔ مسائل فرهنگی و اجتماعی گیلان با مطبوعات همکاری نمود. به سال ۱۳۳۴ از دانشگاه تهران، لیسانس فیزیک دانشکده علوم و لیسانس آموزش فیزیک دانش سرای عالی را دریافت کرد. در ۱۳۳۴ در وزارت فرهنگ آموزش و پرورش استخدام و در ۱۳۶۱ بازنشسته شد. ایشان از ۱۳۷۷ به عضویت شاخه تخصصی فیزیک گروه استانداردسازی واژه های کتاب های درسی فرهنگستان زبان و ادب فارسی ( گروه واژه گزینی تخصصی فیزیک شاخه کتاب های درسی ) منصوب شد. اواز مؤلفین کتاب های درسی مکانیک دبیرستان و از اعضای شورای برنامه ریزی و کارشناسی ( هیئت تحریریه ) رشد آموزش فیزیک ایران نیز به خدمات مدام خویش ادامه داد.سید جعفر مهرداد در رسته جویشگران تاریخ و ادبیات دشوارمند سرزم ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

طنابی برای اندیشیدن نیستکوروش مهیاروقتی مردمی بی خبر باشند در آن شرایط عقل زیادی هم برای سیطره آنها لازم نیست. در سده شانزدهم میلادی کشیش ساده لوح خطاب به پاپ ژول سوم گفت : ای پدر روحانی در حیرتم که چگونه این باردشوار رهبری جهانی را بر دوش می کشید؟ پاپ پیر و زیرک تبسمی کرد و گفت : ای فرزند ! آیا نمی بینی چه اندازه عقل کمی برای چنین اداره کردنی لازم است.به راستی هم دردنیای سیاست و حکومت چه جوامعی که اداره نظام خود را بر اساس باند گرایی و عدم شفافیت و دروغ وحیله به پیش می برند . ازقوانین عادلانه حتا خوب مورد تصویب شان ابا می ورزند. توده ها را درجهت منافعشان غریبه و غیر خودی می دانند. آنها را با دهانهایی کف کرده و مشت گره کرده برای نمایش های هیجانی مناسبتی استفاده میکنند. با نیروهای کورو مچهول ؛ زندگی عموم را به عامیانه ترین وجه به گردش درمی آورند. نسلی که ازاین آبشخور می زاید پرحاصل از لعنت و افتخارات برای هیچ ، بین سنگ های جهل و غرض ، ظلم با کبکبه و دبدبه و مناسک های گیج کننده درباری و پرطمطراق و پرعظمت که هیاهویش به نزدیک دل می برد وز دوردل می ترکاند.در واقع فاعلین و آمرین مثلا زرنگ در واقع رند به معنای مطلق به روزگار اینگونه می نگرند که گویی هرگز به لحظه ای نمی میرند و تمام نمی شوند. فراموش نمی شوندو خاطره ای باقی نمی گذارند. در عینی که پرهیزکاری و تقوا را مثلن می ستایند اما افراد کمی ازایشان بدان عمل می کنند.به راستی وقتی روباه شیرین سخن می گوید باید که مواظب آخرین مرغ های خود بود.مدام صحنه را در حسرت دیروز و ترس ازفردای ملتهب نگه می دارند. کاش بدانند که موش نقب زن تاریخ هرگاه به مانعی برخورد می کند از راهی دیگرسر برون می آورد. حرکت جمعی انسانها ازبدو آغاز تاریخ تا به هنوزخ ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

هیچ جنگی انسانی نیستکوروش مهیارنمی دانم . شاید فرزندان نسل های آینده در درون موزه های بزرگ با دیدن ابزارآلات و لوازم جنگی با تعجب و خنده به این هیولاهای مخوف که انسانهای عصر ما قبل خودشان ؛همدیگررا نابود می نمودند، بنگرند. چه چیزاینقدراهمیت داشت که جان و مال وسرمایه های مادی و معنوی و مثلن سرزمین هم را با نفرتی عجیب به آتش می کشیدند. با یک صلح پس از آن ،دوباره به بهسازی تا شاید به وقتی دیگر.... ! عزیزان همان نسلهای آینده بدانند که به دوران ما هم خیل مخالفین جنگ و کشتاربا هر نام وزبان شکلی بودند. با هراسلوبی نوشتند؛گفتند آنرا فریاد می زده اند. هر چند فریادشان در میان چکاچاک کین و دشمنی گم می شد. شوربختانه اما منافع اقتصادی ، تعصبات دیرپا ، رقابت های بی هوده ، انباردپوهای عظیم تسلیحات قابل فروش، و دیگر موارد هر مخالفتی به سخره گرفته می شد. البته نویسنده شک ندارد که پایان سیاه ورزیها دیرینه به قدمت تاریخ گذ شته ما که ناشی ازمنافع و رقابت ودخالت...حاکمین و مسئولین خود محور سرزمین ها بلاخره پایان یافته و جهان در نگرشی نو در شرایط بالای حقوق بشری و عدالت خواهد زیست . مردمان تولید گر جوامع به سیمرغ سعادت رسیده و کنار هم با کار و معاش و رفاه و شادکامی به دگرگونی حماسه وار طبیعت و جهان پهناورخواهند پرداخت. رخصت فرمایید چنین وجیزه هایی به رسم یادمان و تذکاریه به یادگار بماند: اینکه : هیچ جنگی انسانی نیست . برای هیچ طرفی پیروزی بهمراه ندارد.هیچ جنگی بدون نسل کشی و نفرت در خا طره جمعی خود چیزی نخواهد داشت.با هیچ جنگی برکت و خوشبختی همراه نیست. جنگ با خود مرگ و نقص عضو و قطع اعضا و اثرات نامطلوب روانی و روحی دراز مدت ، حذف شادابی ، خسارات جانبی و شوم را بهمراه داشته ودارد.جنگ به هرعلت و ب ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

بسوی واحه سر سبز آلیان به دیدار ارواح بزرگ یاران ارجمند و سلحشور میرزای بزرگ حسن خان و نعمت الله آلیانی و دیگرهمراهان گمنامان از بعد یک سدهدر آفتاب سرخ گون آذرگان پاییزی شنبه گیلان امروز به هماوردی نیک و خجسته دعوت شد.در جهت یادمان عزیزانی از وطن دوستان مبارزی دیگر که در نخستین سالهای صده پیش کاری کردند کارستان .که به تاریخ مبارزاتی ما مبردم گیل و ایران ماند و خواهد ماند. طوفانی علیه متجاوزین با الگویی برای ما مردم حاضر و البته مردم وقت منطقه وبه جرعت فتوای نویسنده حتا از لحاظ تاریخی مردم جهان که یادشان هماره مانا وزایا باد.باری مراسمی به غایت شکوهمند و بسی موجه با استقبالی بی نظیراز بانوان و مردان قدرشناس که در کنار فرهیختگان تاریخ شناس و تاریخ نگارو فرهیخته گان منصف مجلسی ساسمند را رقم زدند. دست مریزاد. نگارنده به خواست و همراهی استاد دکترمحمد حسن اصغر نیا عضو هیئت علمی دانشگاه تهران و مدیر مرکز بازشناسی نهضت جنگل به دستورمدیر مسئول روزنامه اقای محمد کاظم شکوهی به ساعت 2در این همایش حضور بهم رساندیم. با همه نخستین بارو انصافن مشکل بودن چنین همایش تاریخ گشایانه در این باب و در روستای دل انگیزو خاطره ناک همه چیز و برنامه های گفتمان و نیوشیدن و بحث و فحص به هر زبان و تحلیلی خوب و تحسین آمیز بود. اساسن تاریخ علارغم میل و خواست ما در عصر حاضرانچه چیزی است که وجود داشته وبا همه فراز و نشیب های خواسته و نا خواسته که از میل کنونی ما خارج است. اصلن سرگذشت تاریخ اصیل به عامه مردم و قهرمانان واقعی آن می برازد . و ماجرای انقلاب گیلان با همه رویدادهای شیرین وتلخ لحظه های نفس گیر و حساس آن را باید به انصاف و در زمانه خود به تحلیل کشید. بی هیچ قضاوت دور از اطلاعات مکفی وواقعی و پیش خود که ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

اندر وقایع عبرت ناک جهانیاستعفای شهردار !با ورود مطبوعات و البته خواست مردم سوئد ؛شهردار استکلهم به دلیل پرداخت هزینه بنزین خودروی شخصی اش از بیت المال، علرغم توجیهات حتا شاید درست اما مجبور به استعفا گردید.بانوی شهردار موفق استکلهم پایتخت سوئد که همزمان ریاست یکی از احزاب این کشور را نیز برعهده دارد ناگهان بدون مقدمه و به صورت ناگهانی خود را در میان موجی از انتقادات و خشم کم نظیر مردمی دید و از طرف مطبوعات و رسانه ها مورد پرسش قرار گرفت. تمام اتهام شهردار این بود که این بانوی شهردار با استفاده از کوپن های دولتی (ژتون)، برای خودروی شخصی خود بنزین از بیت المال زد ه است. وی در نهایت مجبور به کناره گیری از سمت مهم شهرخود شد. منتقدان و مطبوعات در سوئد گفته اند: اگر شهردار از اموال عمومی استفاده شخصی کند پس دیگر کارمندان شهرداری با اموال عمومی به دست آمده از مالیات های عمومی، چه می کنند و این مبالغ را چگونه هزینه می کنند؟ اصطلاحن پروتکل پذریرفته شده برای همگان جاری شده است. به ضرب المثل بسیار هوئشمندانه و کلاسیک ما ایرانیان و خصوصن گیلانیان ؛اگر زباغ رعیت ملک خورد سیبی- برآورند آقازادگکان درخت از بیخ ... البته شهردار استکلهم در واکنش به این انتقادات قسم یاد کرده که در پمپ بنزین، متوجه جا گذاشتن کیف پول خود شده و لذا مجبور شده و جسارت کرده واز کوپن های دولتی برای پرداخت هزینه بنزین استفاده نموده است. این بانوی اتفاقن فعال و مسئول با پوزش فراوان پرسیدهع کهع پس من در این شرایط چه باید می کردم ؟ آیا باید با پای پیاده به شهرداری می رفتم یا اینکه از سایر شهروندان پول قرض می گرفتم؟ من فقط کیف پولم را جا گذاشته بودم. و پاسخ مردم واهالی رسانه و و منتقدان :این تصمیم خانم شهردار را نپذیرفت ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

دلگویه ای فشرده برای کتاب مظلوم و کتابخوا ن تابلویی به مناسبت نمایشگاه کتاب گیلان از صندلی چوبی که کمی صدای غژ میدهد از درون کلبه ای کوچک و چوبین برخاسته و پتو را از روی پا به کنار زده و رمان پر غنج و صمیمی (داستان یک شهر) احمد محمود را بر طاقچه گلین گذاشته و دستی به پنجره بخار گرفته می کشم. شق قطره های ریز و سرد را به پایین می بینم. از پشت شیشه کوچک کلبه چوبین در تلار بالاخانه ای( خانه های دو اشکوبه خاص روستایی) در دل کوهای پر جنگل للندیز ماسوله روخان و در سکوت و صدای جویبار تیز و پر خروش پایین تپه نجوای خود را دارد. گاه گداری ناله اوباشانه گرگی تنها و سگی عصیی و لرزش شاخه های درختانی با برگ سبز و طلائی بهم می آمیزد. با نیم باز کردن پنجره هوای سرد و سربین اما دلچسب و نمناک جنگل تا تمامی هستی ام رخنه میکند.در خنکای این هوا که سبزی جوانه های نورسته روی شاخه های کرچ (ترد)این درختان شنگرفی خاصی بدان ها بخشیده به هفته کتاب امسال استانم اندیشه می کنم. به سخنرانی ها و فلاش دوربین و عکس و فیلم و مصاحبه های تر و تمیز و اطو کشیده و حتی کنار میدانی. فریاد وا مصیبتا که کتاب و کتاب خوانی از دست رفت. به قیمت های پشت کتابها فکر می کنم که آنرا از سبد خرید خانواده ها بیگانه کرده است. به عنوان و مضامین و تیراز کتاب ها فکر می کنم . اغلب ناشرین ورشکسته و بزور سرپا مانده مبادرت به چاپ کتابهای به اصطلاح آموزشی درسی ، آن هم از نوع بی بو و خاصیت ؛به خواست سفارش دهندگان و کاسبان جیب پدران دانش آموزبرنامه می ریزند.خیل عظیم کتابهای تعبیر خواب و جن وپری و عشقی های باسمه ای با جلد های زنان ابرو پیوسته مشکی و قلب و کبوتر و سنجاق و خون و اشک و غیره .. به نمایشگاهای کتاب فرمال ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...

. در پاسخ به نماینده محترم مردم فومنات در مجلس شورای اسلامی ایران * رودخانه های زیبا و سرشار ازبرکت و خیرفومنات ما ، وحشی نبوده و نیستند. با احترام فشرده این وجیزه کوتاه که در باب خروش به ناچار رود همیشه جاری فومنات است . برخلاف اظهار نماینده مجلس محترم آقای بهروزی فر در نطق عجله ای پیش از دستور مجلس وپخش جهانی اش ؛باید گفت رودهای زیبا و خوش نعمت ولایت ما... به دهها دلیل وحشی نبوده و نیستند و نخواهندبود. اگر!!. ااتفاقن آب فراوان سرریزشده از کوههای سترگ و منحصر به فرد فومنات تمامن به سود سرشار و منفعت مستقیم و غیر مستقیم برای همه نفوس و زمین و هوا و محصولات و ... ان ارزیابی می گردد. در این هیچ شکی نمی تواند باشد.در آب آبادانی است . رود هماره در ملیونها سال خود را از بلندی های باد گیر و صعب ولایات ما در فصول مختلف با مهربانی مسیرخود راساخته و شناخته است . بار گرانبهای خودرا با دقت و بی هزینه به انتهای مصب خویش رسانده است. د ر طول میلیونها سال زمان ،وجود و گسترش طبیعت و 12 هزارسال زندگی وگسترش جامعه انسانی هیچ عنصر طبیعی و انسانی را نمی توان وحشی خواند چرا که تکامل موزائیکی دنیا و خداوند منظم هر چیزی را در سر جای درست خویش قرار داده است. لذا باید به هر وحشی گری اینگونه نگریست که چه چیزی باعث طغیان و شورش و خرابی این حلال های خداوندی را باعث می شود. دقت بفرمایید زلزله گاه روزانه ژاپن و سونامی های دهشتناک کشورهای امریکای جنوبی و سواحل مدیترانه ای و.. کذا چرا مرعوب و اسیر این هیولاهای طوفانی هر از گاهی منطقه و روستاهای خویش نمی شوند.یا یک بار بعد تجربه آن پرونده اش را با هوشمندی تمام می بندند. دقیقن اگرمسئولین (سوال شوندگان) هر نهادی از زمین و جنگل و حفاظت محیط سبز؛زراعت و ساخت و ا تفاقی دررهگذار شعر پارسی...